- świergotać
- глаг.• болтать• журчать• стрекотать• щебетать* * *świergo|tać\świergotaćcze несов. щебетать; чирикать+
świegotać, szczebiotać
* * *świergocze несов.щебета́ть; чири́катьSyn:świegotać, szczebiotać
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
świergotać
Смотреть что такое "świergotać" в других словарях:
świergotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, świergotaćoczę || świergotaćocę, świergotaćocze || świergotaćoce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o ptakach: wydawać urywane, wysokie, czyste dźwięki (brzmiące mniej więcej jak:… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świergotać — (Już) wróble (na dachu) świergocą o czymś zob. wróbel … Słownik frazeologiczny
świergotać — ndk IX, świergotaćoczę (świergotaćocę), świergotaćoczesz (świergotaćocesz), świergotaćocz, świergotaćał «o ptakach: wydawać krótkie, wysokie dźwięki; ćwierkać» Ptaki świergotały na drzewach. ◊ Wróble o czymś (na dachu) świergocą «wszyscy o czymś… … Słownik języka polskiego
ćwierkać — ndk I, ćwierkaćam, ćwierkaćasz, ćwierkaćają, ćwierkaćaj, ćwierkaćał ćwierknąć dk Va, ćwierkaćnę, ćwierkaćniesz, ćwierkaćnij, ćwierkaćnął, ćwierkaćnęła, ćwierkaćnęli, ćwierkaćnąwszy «świergotać, wołać ćwir, ćwir» Wróble ćwierkają na dachu. Ptaszek … Słownik języka polskiego
rozświergotać się — dk IX, rozświergotać sięoczę (rozświergotać sięocę) się, rozświergotać sięoczesz (rozświergotać sięocesz) się, rozświergotać sięocz się, rozświergotać sięał się «zacząć głośno świergotać; rozćwierkać się» Rozświergotały się wróble w zaroślach.… … Słownik języka polskiego
szczebiotać — ndk IX, szczebiotaćoczę (szczebiotaćocę), szczebiotaćoczesz (szczebiotaćocesz), szczebiotaćocz 1. «o ptakach: wydawać miły głos; ćwierkać, świergotać, świegotać, śpiewać» 2. «o dzieciach, młodych kobietach: mówić pieszczotliwie; paplać,… … Słownik języka polskiego
świegotać — ndk IX, świegotaćoczę (świegotaćocę), świegotaćoczesz (świegotaćocesz), świegotaćocz, świegotaćał → świergotać … Słownik języka polskiego
świergolić — ndk VIa, świergolićlę, świergolićlisz, świergolićol, świergolićlił rub. → świergotać … Słownik języka polskiego
świergotanie — n I rzecz. od świergotać … Słownik języka polskiego
zaświergotać — dk IX a. I, zaświergotaćocze a. zaświergotaćoce (a. zaświergotaćota), zaświergotaćocz (a. zaświergotaćotaj), zaświergotaćał «o niektórych ptakach: odezwać się świergotem, zacząć świergotać; zaćwierkać» Zaświergotały ptaki na drzewach … Słownik języka polskiego
ćwierkać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ćwierkaćam, ćwierkaća, ćwierkaćają {{/stl 8}}– ćwierknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, ćwierkaćnę, ćwierkaćnie, ćwierkaćnij, ćwierkaćnął, ćwierkaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} o niektórych ptakach, wyjątkowo o… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
